Συγκέντρωση Θεσσαλονίκης

26η Μαΐου - ήμερα 2η …

Γνωρίζαμε ότι το σύνθημα "ξυπνήσαμε" αναφερόταν λανθασμένα σε κάτι που μπορεί να μην ειπώθηκε ποτέ από τους Ισπανούς …
Αλλά πήγαμε!
Στο κάτω κάτω τόσα πράγματα στην ιστορία βασίστηκαν σε ένα ψέμα …
Μία ήταν η αλήθεια … ότι χτυπούσε κέντρο στην κοιμισμένη συνείδηση μας …

Γνωρίζαμε ότι έπρεπε να οργανωθεί … δεν γνωρίζαμε το πώς, δεν μπορούσαμε, δεν είχαμε χρόνο, δεν θέλαμε …
Αλλά πήγαμε …
Φοβηθήκαμε τον ξύλινο λόγο των "οργανωτικών" και τις "ασθένειες" τους , την συγγένεια της κάθε οργάνωσης με το σύστημα των κομμάτων, φοβηθήκαμε τον κακό μας εαυτό …
Τόσα πράγματα γράφτηκαν για το αυθόρμητο … ίσως ήταν η ώρα …

Δεν είχαμε θέσεις, δεν είχαμε να προτείνουμε για το αύριο, δεν ξέραμε τι θέλαμε …
Αλλά πήγαμε …
Γιατί ο πνευματικός κόσμος της χώρας μας ήταν απών, ήδη εξαγορασμένος, βουβός,
Γιατί βαρεθήκαμε να είμαστε μόνοι μας, απλοί αριθμοί στην στήλη των δημοσκοπήσεων " ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ", στα αναρίθμητα 'ΆΚΥΡΑ -ΛΕΥΚΑ-ΑΠΟΧΗ" που θα έπρεπε να κάνει όσους μιλούν για πολιτικές τουλάχιστον να ντρέπονται.

Όλοι αυτοί που μας κουνάν χρόνια το δάχτυλο … πίσω από οθόνες, βουλευτικές ασυλίες, δημοσιογραφικά άλλοθι, συνεχίζουν και σήμερα να κάνουν τον απολογισμό της πρώτης μας εμφάνισης, με νουθεσίες, πομπώδεις κριτικές, συντεταγμένες στα χρόνια συμφέροντά τους …
Τολμούν να μας υποτιμούν κάνοντας μας σύγκριση με το κίνημα των Ισπανών … από την πρώτη μας μέρα, με τον ίδιο απαξιωτικό τρόπο που μας συμπεριφέρονται σαν ανίκανους, χρόνια τώρα …
Να ξέρουν ότι έχουν τον λαό που τους ανήκει … αυτοί τον εκπαιδεύσαν …

Αλλά θα συνεχίσουμε … σήμερα η αύριο … εμείς απελευθερωμένοι από κόμματα και οργανώσεις, δημοσιογράφους και πολιτικούς, από αρρωστημένες ομαδούλες …
Και ίσως αποκτήσουμε κάποιο κοινό λόγο, κάποια αιτήματα για το μέλλον μας … ένα μέλλον διαφορετικό για αυτούς τους λίγους … διαφορετικό για εμάς τους πολλούς … αυτό που τόσο φοβούνται.

Αφιερωμένο στην όμορφη συνέλευση του Λευκού Πύργου της 25ης Μαΐου.